Oysa şiirin hikayesi bambaşka.
Bundan 41 yıl önce bugün 3 fidanı astılar...
Atilla İlhan bir sabah radyoda duyuyor bu karanlık haberi.
Sonrasında Karşıyaka'dan İzmir'e vapurla geçerken düşüyor aklına şiirin ilk mısrası...
Müjgan kirpik demek... Müjgan'la Atilla'nın ağlaşması da burada anlamını buluyor işte...
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar müjgan'la ben ağlaşırız
Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı
Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
Geceler uzar hazırlık sonbahara
Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan, Yusuf Aslan ve gelecek güzel günler adına, canları pahasına onlarla aynı yolda yürüyen bütün aydınlık yüzlü arkadaşlarına selam olsun.
...Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı ...
Can Dündar'ın bugünle ilgili yazısı için tık.
aa şiirin hikayesi çok ilgiçmiş :)
YanıtlaSilBüşra,
Silİlginc ve huzunlu...
3-4 yıl öncesinde çokça okurdum denizi yusufu hüseyini. Onlar hakkında bilmediğim bişeyi daha duymak/öğrenmek çok hoş oldu ya, eski bi tanıdığı görmüş gibi.
YanıtlaSilMokoko Cumhuriyeti, jikayeler gerçek olunca daha da bir ekiliyor insanı.
YanıtlaSilBu arada nickin bana ölümüne mokoko diye bir fıkrayı hatırlattı :) .